κελαηδιστής

και κελαϊδιστής, θηλ. κελαηδίστρα και κελαϊδίστρα

αυτός που μιλά κελαηδιστά, τραγουδιστά, αυτός που μιλά ευχάριστα.

[ΕΤΥΜΟΛ. < κελαηδώ. Για τη γραφή κελαϊδιστής βλ. κελαηδισμός. Η λ., στον τ. κελαδιστής, μαρτυρείται από το 1841 στον Ν. Ι. Σαρίπολο].